Komentarze na temat zbierania tych liczb

Ogólnie rzecz biorąc, znacznie mniejsza liczba Amerykanów, którzy zginęli, nie jest uwzględniona w tym badaniu, nie dlatego, że nie są oni ważni, ale dlatego, że niniejszy raport skupia się na wpływie działań USA na ich przeciwników.

Dokładne obliczenie liczby zgonów nie jest łatwe do osiągnięcia, a zebranie danych zostało podjęte z pełną świadomością tego faktu. Szacunki te prawdopodobnie zostaną później skorygowane w górę lub w dół przez czytelnika i autora. Ale niewątpliwie suma pozostanie w milionach.

Trudność w zebraniu wiarygodnych informacji pokazują dwa szacunki w tym kontekście. Przez kilka lat słyszałem w radiu oświadczenia, że ​​pod rządami Czerwonych Khmerów zginęło 3 miliony Kambodżan. Jednak w ostatnich latach liczba, którą słyszałem, wynosiła milion. Innym przykładem jest to, że szacowana liczba osób, które zginęły w Iraku w wyniku sankcji po pierwszej wojnie w Iraku, wyniosła ponad milion, ale w ostatnich latach, na podstawie nowszych badań, szacowana jest niższa o około pół miliona. wyłonił się.

Często informacje o wojnach ujawniają się dopiero znacznie później, gdy ktoś zdecyduje się zabrać głos, gdy więcej tajnych informacji zostanie ujawnionych dzięki wytrwałym wysiłkom kilku osób lub po złożeniu raportów przez specjalne komisje kongresowe

Zarówno narody zwycięskie, jak i pokonane mogą mieć własne powody zaniżania liczby zgonów. Co więcej, w niedawnych wojnach z udziałem Stanów Zjednoczonych nierzadko słyszano stwierdzenia typu „nie prowadzimy liczenia ciał” i odniesienia do „szkody dodatkowej” jako eufemizmu dla zabitych i rannych. Dla niektórych życie jest tanie, zwłaszcza dla tych, którzy manipulują ludźmi na polu bitwy jak na szachownicy.

Stwierdzenie, że trudno jest uzyskać dokładne liczby, nie oznacza, że ​​nie powinniśmy próbować. Potrzebny był wysiłek, aby uzyskać liczbę sześciu milionów Żydów zabitych podczas II wojny światowej, ale wiedza o tej liczbie jest teraz powszechna i podsyciła determinację, aby zapobiec przyszłym holokaustom. Ta walka trwa.

Z autorem można się skontaktować pod adresem  jlucas511@woh.rr.com

37 NARODÓW OFIAR

Afganistan

Stany Zjednoczone są odpowiedzialne za od 1 do 1,8 miliona zgonów podczas wojny między Związkiem Radzieckim a Afganistanem, zwabiając Związek Radziecki do inwazji na ten kraj. (1,2,3,4)

Związek Radziecki miał przyjazne stosunki ze swoim sąsiadem, Afganistanem, który miał świecki rząd. Sowieci obawiali się, że jeśli ten rząd stanie się fundamentalistyczny, zmiana ta może rozprzestrzenić się na Związek Radziecki.

W 1998 roku w wywiadzie dla paryskiej publikacji Le Novel Observateur Zbigniew Brzeziński, doradca prezydenta Cartera, przyznał, że był odpowiedzialny za podżeganie do pomocy mudżahedinom w Afganistanie, co spowodowało inwazję Sowietów. W jego własnych słowach:

Zgodnie z oficjalną wersją historii, pomoc CIA dla Mudżahedinów rozpoczęła się w 1980 roku, czyli po inwazji armii sowieckiej na Afganistan 24 grudnia 1979 roku. Ale rzeczywistość, do tej pory skrycie strzeżona, jest zupełnie inna. Rzeczywiście, 3 lipca 1979 roku prezydent Carter podpisał pierwszą dyrektywę o tajnej pomocy dla przeciwników prosowieckiego reżimu w Kabulu. I tego samego dnia napisałem do prezydenta notatkę, w której wyjaśniłem mu, że moim zdaniem ta pomoc wywoła sowiecką interwencję wojskową. (5,1,6)

Brzeziński usprawiedliwiał zastawienie tej pułapki, mówiąc, że dała Związkowi Radzieckiemu swój Wietnam i spowodowała rozpad Związku Radzieckiego. – Czego żałujesz? powiedział. „Ta tajna operacja była doskonałym pomysłem. Skutkowało to wciągnięciem Rosjan w afgańską pułapkę i chcesz, żebym tego żałował? (7)

CIA wydała 5 do 6 miliardów dolarów na swoją operację w Afganistanie, aby wykrwawić Związek Radziecki. (1,2,3) Kiedy skończyła się ta 10-letnia wojna, zginęło ponad milion ludzi, a afgańska heroina zdobyła 60% rynku amerykańskiego. (4)

Stany Zjednoczone są bezpośrednio odpowiedzialne za około 12 000 zgonów w Afganistanie, z których wiele było wynikiem bombardowań w odwecie za ataki na amerykańską własność z 11 września 2001 r. Następnie wojska amerykańskie zaatakowały ten kraj. (4)

Angola

Miejscowa walka zbrojna przeciwko portugalskim rządom w Angoli rozpoczęła się w 1961 r. W 1977 r. rząd Angoli został uznany przez ONZ, chociaż Stany Zjednoczone były jednym z niewielu krajów, które sprzeciwiły się tej akcji. W 1986 roku wujek Sam zatwierdził pomoc materialną dla UNITA, grupy, która próbowała obalić rząd. Ta walka, która czasami angażowała wiele narodów, trwa do dziś.

Interwencja USA była uzasadniona dla opinii publicznej jako reakcja na interwencję 50 000 żołnierzy kubańskich w Angoli. Jednak według Piero Gleijesesa, profesora historii na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, było odwrotnie. Kubańska interwencja nastąpiła w wyniku finansowanej przez CIA tajnej inwazji przez sąsiedni Zair i najazdu sojusznika USA, RPA1,2,3 na stolicę Angoli. (Trzy szacunki dotyczące zgonów wahają się od 300 000 do 750 000 (4,5,6)

Argentyna: Patrz Ameryka Południowa: Operacja Condor

Bangladesz: Zobacz Pakistan

Boliwia

Hugo Banzer był przywódcą represyjnego reżimu w Boliwii w latach siedemdziesiątych. Stany Zjednoczone były zaniepokojone, gdy poprzedni przywódca znacjonalizował kopalnie cyny i rozdzielał ziemię wśród indyjskich chłopów. Później ta akcja na rzecz biednych została odwrócona.

Banzer, który szkolił się w prowadzonej przez USA School of the Americas w Panamie, a później w Fort Hood w Teksasie, często wracał z wygnania, aby naradzać się z majorem sił powietrznych USA Robertem Lundinem. W 1971 r. dokonał udanego zamachu stanu przy pomocy systemu radiowego Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. W pierwszych latach swojej dyktatury otrzymał dwukrotnie większą pomoc wojskową z USA niż w ciągu ostatnich kilkunastu lat razem.

Kilka lat później Kościół Katolicki potępił masakrę wojskową strajkujących robotników cyny w 1975 roku, Banzer, wspomagany informacjami dostarczonymi przez CIA, był w stanie namierzyć i zlokalizować lewicowych księży i ​​zakonnice. Jego antyklerykalna strategia, znana jako Plan Banzera, została przyjęta przez dziewięć innych dyktatur latynoamerykańskich w 1977 r. (2) Został oskarżony o spowodowanie 400 zgonów podczas swojej kadencji. (1)

Zobacz także: Zobacz Ameryka Południowa: Operacja Condor

Brazylia: Patrz Ameryka Południowa: Operacja Condor

Kambodża

Amerykańskie bombardowania Kambodży trwały już od kilku lat w tajemnicy za rządów Johnsona i Nixona, ale kiedy prezydent Nixon otwarcie zaczął bombardować w ramach przygotowań do lądowania na Kambodżę, wywołało to poważne protesty w USA przeciwko wojnie w Wietnamie.

Niewiele jest dziś świadomości zakresu tych bombardowań i związanego z nimi ludzkiego cierpienia.

Ogromne szkody wyrządzono wioskom i miastom Kambodży, powodując uchodźców i wewnętrzne przesiedlenie ludności. Ta niestabilna sytuacja umożliwiła przejęcie władzy przez Czerwonych Khmerów, małą partię polityczną kierowaną przez Pol Pota. Przez lata wielokrotnie słyszeliśmy o roli Czerwonych Khmerów w śmierci milionów w Kambodży bez jakiegokolwiek potwierdzenia, że ​​masowe zabijanie było możliwe dzięki bombardowaniu tego kraju przez USA, które zdestabilizowało go przez śmierć, obrażenia, głód i przemieszczenie jego ludzie.

Tak więc USA ponoszą odpowiedzialność nie tylko za ofiary zamachów bombowych, ale także za te, które wynikają z działalności Czerwonych Khmerów – łącznie około 2,5 miliona ludzi. Nawet gdy Wietnam później najechał Kambodżę w 1979 roku, CIA nadal wspierała Czerwonych Khmerów. (1,2,3)

Zobacz także Wietnam

Czad

Szacuje się, że w Czadzie zginęło 40 000 osób, a 200 000 było torturowanych przez rząd, na którego czele stał Hissen Habre, który doszedł do władzy w czerwcu 1982 r. z pomocą pieniędzy i broni CIA. Pozostał u władzy przez osiem lat. (1,2)

Human Rights Watch twierdził, że Habre był odpowiedzialny za tysiące zabójstw. W 2001 roku, mieszkając w Senegalu, został prawie osądzony za zbrodnie popełnione przez niego w Czadzie. Jednak tamtejszy sąd zablokował to postępowanie. Wtedy ludzie praw człowieka postanowili kontynuować sprawę w Belgii, ponieważ mieszkała tam część ofiar tortur Habre'a. W czerwcu 2003 roku Stany Zjednoczone powiedziały Belgii, że ryzykują utratę statusu gospodarza kwatery głównej NATO, jeśli pozwolą na takie legalne postępowanie. W rezultacie uchylono prawo, które pozwalało ofiarom składać w Belgii skargi dotyczące okrucieństw popełnionych za granicą. Jednak dwa miesiące później uchwalono nową ustawę, która w szczególny sposób przewidywała kontynuację sprawy przeciwko Habre.

Chile

CIA interweniowała w wyborach w Chile w 1958 i 1964 roku. W 1970 roku kandydat socjalistów Salvador Allende został wybrany na prezydenta. CIA chciała wywołać wojskowy zamach stanu, aby zapobiec jego inauguracji, ale szef sztabu armii chilijskiej, generał Rene Schneider, sprzeciwił się tej akcji. Następnie CIA wraz z kilkoma ludźmi z chilijskiego wojska planowało zamordować Schneidera. Ten spisek się nie powiódł i Allende objął urząd. Prezydent Nixon nie dał się zwieść i nakazał CIA stworzyć klimat zamachu stanu: „Spraw, by gospodarka krzyczała”, powiedział.

Potem nastąpiły wojny partyzanckie, podpalenia, bombardowania, sabotaż i terror. ITT i inne amerykańskie korporacje z chilijskimi holdingami sponsorowały demonstracje i strajki. Wreszcie 11 września 1973 Allende zmarł w wyniku samobójstwa lub zamachu. W tym czasie Henry Kissinger, sekretarz stanu USA, powiedział o Chile: „Nie rozumiem, dlaczego musimy stać z boku i patrzeć, jak kraj staje się komunistyczny z powodu nieodpowiedzialności własnego narodu”. (1)

Podczas 17 lat terroru pod rządami następcy Allende, generała Augusto Pinocheta, około 3000 Chilijczyków zostało zabitych, a wielu innych było torturowanych lub „zaginęło”. (2,3,4,5)

Zobacz także Ameryka Południowa: Operacja Condor

Chiny Szacuje się, że podczas wojny koreańskiej zginęło około 900 000 Chińczyków.

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Korea.

Kolumbia

Szacuje się, że od lat 60. do ostatnich lat miało miejsce 67 000 zgonów z powodu wsparcia przez Stany Zjednoczone kolumbijskiego terroryzmu państwowego. (1)

Według raportu Amnesty International z 1994 r., od 1986 r. w Kolumbii z powodów politycznych zginęło ponad 20 000 osób, głównie przez wojsko i paramilitarnych sojuszników. Amnesty twierdziła, że ​​„dostarczony przez USA sprzęt wojskowy, rzekomo dostarczany do użytku przeciwko handlarzom narkotykami, był używany przez kolumbijskie wojsko do popełniania nadużyć w imię „kontrpowstańcy”. (2) W 2002 r. oszacowano, że każdego roku 3500 osób ginie w finansowanej przez Stany Zjednoczone wojnie cywilnej w Kolumbii. (3)

W 1996 roku Human Rights Watch wydała raport „Oddziały zabójstw w Kolumbii”, który ujawnił, że agenci CIA udali się do Kolumbii w 1991 roku, aby pomóc wojsku w szkoleniu tajnych agentów w działalności wywrotowej. (4,5)

W ostatnich latach rząd USA udzielił pomocy w ramach Planu Kolumbia. Rząd kolumbijski został oskarżony o wykorzystanie większości środków na niszczenie upraw i wspieranie grupy paramilitarnej.

Kuba

W inwazji na Kubę w Zatoce Świń 18 kwietnia 1961, która zakończyła się po 3 dniach, 114 sił inwazyjnych zostało zabitych, 1189 wzięto do niewoli, a kilku uciekło na oczekujące statki amerykańskie. (1) Schwytani wygnańcy zostali szybko osądzeni, kilku stracono, a resztę skazano na trzydzieści lat więzienia za zdradę stanu. Ci wygnańcy zostali zwolnieni po 20 miesiącach w zamian za 53 miliony dolarów na żywność i lekarstwa.

Niektórzy szacują, że liczba zabitych sił kubańskich waha się od 2000 do 4000. Według innych szacunków 1800 kubańskich żołnierzy zginęło na otwartej autostradzie przez napalm. Wydaje się, że był to prekursor autostrady śmierci w Iraku w 1991 r., kiedy siły amerykańskie bezlitośnie unicestwiły dużą liczbę Irakijczyków na autostradzie. (2)

Demokratyczna Republika Konga (dawniej Zair)

Początek masowej przemocy został wszczęty w tym kraju w 1879 roku przez jego kolonizatora króla Belgii Leopolda. Populacja Konga zmniejszyła się o 10 milionów ludzi w ciągu 20 lat, które niektórzy nazywają „ludobójstwem Leopolda”. (1) Stany Zjednoczone były odpowiedzialne za około jedną trzecią tej liczby zgonów w tym kraju w niedawnej przeszłości. (2)

W 1960 roku Kongo stało się niepodległym państwem, a jego pierwszym premierem był Patrice Lumumba. Został zamordowany z udziałem CIA, chociaż niektórzy twierdzą, że za jego morderstwo odpowiadała Belgia. (3) Niemniej jednak CIA planowało go zabić. (4) Przed jego zabójstwem CIA wysłała jednego ze swoich naukowców, dr Sidneya Gottlieba, do Konga z „śmiertelnym materiałem biologicznym” przeznaczonym do użycia w zabójstwie Lumumby. Wirus ten byłby w stanie wywołać śmiertelną chorobę rdzenną w obszarze Kongo w Afryce i został przeniesiony w dyplomatycznej torbie.

W ostatnich latach w Demokratycznej Republice Konga przez większość czasu toczyła się wojna domowa, podżegana często przez Stany Zjednoczone i inne narody, w tym sąsiednie. (5)

W kwietniu 1977 roku „Newsday” doniósł, że CIA potajemnie wspierało starania o rekrutację kilkuset najemników w USA i Wielkiej Brytanii do służby u boku armii Zairu. W tym samym roku Stany Zjednoczone dostarczyły 15 milionów dolarów dostaw wojskowych prezydentowi Zairu Mobutu, aby odeprzeć inwazję konkurencyjnej grupy działającej w Angoli. (6)

W maju 1979 roku Stany Zjednoczone wysłały kilka milionów dolarów pomocy Mobutu, który został skazany 3 miesiące wcześniej przez Departament Stanu USA za łamanie praw człowieka. (7) Podczas zimnej wojny Stany Zjednoczone przekazały Zairowi ponad 300 milionów dolarów na broń (8,9) Przekazano mu 100 milionów dolarów na szkolenie wojskowe. (2) W 2001 roku donoszono komisji Kongresu USA, że amerykańskie firmy, w tym jedna powiązana z byłym prezydentem Georgem Bushem seniorem, podsycają Kongo dla zysków pieniężnych. W tym kraju toczy się międzynarodowa bitwa o zasoby, w którą zaangażowanych jest ponad 125 firm i osób. Jedną z tych substancji jest koltan, który jest używany do produkcji telefonów komórkowych. (2)

Republika Dominikany

W 1962 roku Juan Bosch został prezydentem Republiki Dominikany. Opowiadał się za takimi programami, jak reforma rolna i programy robót publicznych. Nie wróżyło to dobrze jego przyszłym relacjom z USA i po zaledwie 7 miesiącach sprawowania urzędu został obalony przez zamach stanu CIA. W 1965 roku, gdy grupa próbowała ponownie zainstalować go w jego biurze, prezydent Johnson powiedział: „Ten Bosch nie jest dobry”. Asystent Sekretarza Stanu Thomas Mann odpowiedział: „On jest do niczego. Panie prezydencie, jeśli nie uda nam się stworzyć przyzwoitego rządu, dostaniemy kolejnego Boscha. To będzie po prostu kolejny zapadlisko”. Dwa dni później rozpoczęła się inwazja USA i 22 000 żołnierzy i piechoty morskiej wkroczyło na Dominikanę, a około 3 000 dominikanów zginęło podczas walk. Usprawiedliwieniem tego było to, że miało to na celu ochronę tamtejszych obcokrajowców. (1,2,3,4)

Wschodni Timor

W grudniu 1975 roku Indonezja najechała na Timor Wschodni. To wtargnięcie rozpoczęło się dzień po tym, jak prezydent USA Gerald Ford i sekretarz stanu Henry Kissinger opuścili Indonezję, gdzie udzielili prezydentowi Suharto pozwolenia na użycie amerykańskiej broni, która zgodnie z amerykańskim prawem nie mogła być użyta do agresji. Daniel Moynihan, ambasador USA przy ONZ. powiedział, że USA chcą, aby „rzeczy potoczyły się tak, jak się stało”. (1,2) Rezultatem było około 200 000 zmarłych z populacji 700 000. (1,2)

Szesnaście lat później, 12 listopada 1991 r., dwustu siedemnastu demonstrantów z Timoru Wschodniego w Dili, wielu z nich dzieci, maszerujących z nabożeństwa żałobnego, zostało zastrzelonych przez indonezyjskie oddziały uderzeniowe Kopassus, dowodzone przez wyszkolonych przez USA dowódców Prabowo Subianto ( zięć generała Suharto) i Kiki Syahnakri. Widziano ciężarówki zrzucające ciała do morza. (5)

Salwador

Wojna domowa w Salwadorze w latach 1981-1992 była finansowana z 6 miliardów dolarów amerykańskiej pomocy udzielonej na wsparcie rządu w jego wysiłkach zmierzających do stłumienia ruchu na rzecz sprawiedliwości społecznej dla ludzi w tym liczącym około 8 milionów ludzi narodzie. (1)
W tym czasie amerykańscy doradcy wojskowi demonstrowali metody torturowania nastoletnich więźniów, według wywiadu z dezerterem z salwadorskiej armii opublikowanego w New York Times. Ten były członek Gwardii Narodowej Salwadoru zeznał, że był członkiem dwunastoosobowego oddziału, który znalazł ludzi, o których mówiono, że są partyzantami i torturował ich. Część szkolenia, które otrzymał, odbywała się na torturach w jakimś miejscu w USA, gdzieś w Panamie. (2)

Około 900 wieśniaków zostało zmasakrowanych w wiosce El Mozote w 1981 roku. Dziesięciu z dwunastu salwadorskich żołnierzy rządowych wymienionych jako biorących udział w tym akcie było absolwentami Szkoły Ameryk prowadzonej przez USA (2) Byli tylko niewielką częścią około 75 000 osób zginęło podczas tej wojny domowej. (1)

Według raportu Komisji Prawdy ONZ z 1993 r., ponad 96% naruszeń praw człowieka dokonanych podczas wojny zostało popełnionych przez salwadorską armię lub paramilitarne szwadrony śmierci związane z salwadorską armią. (3)

Ta komisja powiązała absolwentów School of the Americas z wieloma znanymi zabójstwami. The New York Times i Washington Post pojawiły się z zjadliwymi artykułami. W 1996 roku Rada Nadzorcza Białego Domu wydała raport, który poparł wiele zarzutów stawianych tej szkole przez wielebnego Roya Bourgeois, szefa School of the Americas Watch. W tym samym roku Pentagon opublikował wcześniej tajne raporty wskazujące, że absolwenci byli szkoleni w zabijaniu, wymuszeniach i przemocy fizycznej w celu przesłuchań, fałszywego więzienia i innych metod kontroli. (4)

Grenada

CIA zaczęła destabilizować Grenadę w 1979 roku po tym, jak Maurice Bishop został prezydentem, częściowo dlatego, że odmówił przystąpienia do kwarantanny Kuby. Kampania przeciwko niemu zakończyła się jego obaleniem i inwazją USA na Grenadę 25 października 1983 r., w której zginęło około 277 osób. (1,2) Oskarżono błędnie, że w Grenadzie buduje się lotnisko, które może zostać użyte do ataku na Stany Zjednoczone, a także błędnie twierdzono, że życie amerykańskich studentów medycyny na tej wyspie było zagrożone.

Gwatemala

W 1951 Jacobo Arbenz został wybrany na prezydenta Gwatemali. Przywłaszczył sobie trochę nieużywanej ziemi zarządzanej przez United Fruit Company i zrekompensował firmie. (1,2) Ta firma rozpoczęła następnie kampanię mającą na celu namalowanie Arbenz jako narzędzia międzynarodowego spisku i zatrudniła około 300 najemników, którzy sabotowali dostawy ropy i pociągi. (3) W 1954 r. zorganizowany przez CIA zamach stanu pozbawił go urzędu i opuścił kraj. W ciągu następnych 40 lat różne reżimy zabiły tysiące ludzi.

W 1999 r. Washington Post doniósł, że komisja wyjaśnień historycznych doszła do wniosku, że ponad 200 000 osób zginęło podczas wojny domowej i że doszło do 42 000 indywidualnych naruszeń praw człowieka, z czego 29 000 śmiertelnych, z czego 92% zostało popełnionych przez armię. Komisja donosiła dalej, że rząd USA i CIA naciskały na rząd Gwatemali, aby bezwzględnie stłumił ruch partyzancki. (4,5)

Według Komisji w latach 1981-1983 rząd wojskowy Gwatemali – finansowany i wspierany przez rząd USA – zniszczył około czterystu wiosek Majów w kampanii ludobójstwa. (4)
Jednym z dokumentów udostępnionych komisji była notatka z 1966 r. od urzędnika Departamentu Stanu USA, w której opisano, w jaki sposób w pałacu założono „kryjówkę” do użytku gwatemalskich agentów bezpieczeństwa i ich amerykańskich kontaktów. Była to kwatera główna gwatemalskiej „brudnej wojny” przeciwko lewicowym powstańcom i podejrzanym sojusznikom. (2)

Haiti

Od 1957 do 1986 Haiti było rządzone przez Papa Doc Duvalier, a później przez jego syna. W tym czasie ich prywatne siły terrorystyczne zabiły od 30 000 do 100 000 osób. (1) W tym czasie na Haiti napłynęły miliony dolarów subsydiów CIA, głównie po to, by stłumić ruchy ludowe, (2) chociaż większość amerykańskiej pomocy wojskowej dla tego kraju, według Williama Bluma, była potajemnie przekazywana przez Izrael.

Podobno rządy po drugim panowaniu Duvaliera były odpowiedzialne za jeszcze większą liczbę ofiar śmiertelnych, a wpływ USA na Haiti, szczególnie za pośrednictwem CIA, nadal się utrzymuje. Stany Zjednoczone później wypchnęły z urzędu prezydenckiego czarnoskórego księdza katolickiego, Jeana Bertranda Aristide'a, mimo że na początku lat 90. został wybrany z 67% głosów. Bogata biała klasa na Haiti przeciwstawiała się mu w tym głównie czarnym kraju, z powodu jego programów społecznych, mających na celu pomoc biednym i położenie kresu korupcji. (3) Później wrócił do urzędu, ale to nie trwało długo. Został zmuszony przez USA do opuszczenia urzędu i obecnie mieszka w Afryce Południowej.

Honduras

W latach 80. CIA wspierała batalion 316 w Hondurasie, który porwał, torturował i zabił setki swoich obywateli. Sprzęt do tortur i podręczniki zostały dostarczone przez argentyński personel CIA, który pracował z amerykańskimi agentami podczas szkolenia Hondurasów. Około 400 osób straciło życie. (1,2) To kolejny przypadek tortur na świecie sponsorowanych przez USA (3)

Batalion 316 używał urządzeń wstrząsowych i duszących podczas przesłuchań w latach 80. XX wieku. Więźniów często przetrzymywano nago, a gdy nie byli już przydatni, zabijano je i grzebano w nieoznaczonych grobach. Odtajnione dokumenty i inne źródła pokazują, że CIA i ambasada USA wiedziały o wielu przestępstwach, w tym o morderstwach i torturach, a mimo to nadal wspierały batalion 316 i współpracowały z jego przywódcami”. (4)

Honduras był na początku lat 80. miejscem inscenizacji Contras, którzy próbowali obalić socjalistyczny rząd Sandinistów w Nikaragui. John D. Negroponte, obecnie zastępca sekretarza stanu, był naszym ambasadorem, gdy nasza pomoc wojskowa dla Hondurasu wzrosła z 4 milionów do 77,4 milionów dolarów rocznie. Negroponte zaprzecza, jakoby miał jakąkolwiek wiedzę na temat tych okrucieństw podczas swojej kadencji. Jednak jego poprzednik na tym stanowisku, Jack R. Binns, poinformował w 1981 r., że był głęboko zaniepokojony rosnącymi dowodami na oficjalnie sponsorowane/sankcjonowane zabójstwa. (5)

Węgry

W 1956 Węgry, sowiecki kraj satelicki, zbuntowały się przeciwko Związkowi Radzieckiemu. W czasie powstania audycje Radia Wolna Europa na Węgry przybierały czasem agresywny ton, zachęcając rebeliantów do przekonania, że ​​wsparcie Zachodu jest bliskie, a nawet udzielając taktycznych porad, jak walczyć z Sowietami. Ich nadzieje rozwiały się, a następnie rozwiały te audycje, które rzuciły jeszcze ciemniejszy cień na węgierską tragedię.” (1) Węgierska i sowiecka liczba ofiar śmiertelnych wyniosła około 3000, a rewolucja została stłumiona. (2)

Indonezja

W 1965 roku w Indonezji doszło do zamachu stanu, w wyniku którego generał Sukarno został przywódcą generała Suharto. Stany Zjednoczone odegrały rolę w tej zmianie rządu. Robert Martens, były oficer ambasady USA w Indonezji, opisał, jak amerykańscy dyplomaci i oficerowie CIA dostarczyli do 5000 nazwisk szwadronom śmierci armii indonezyjskiej w 1965 roku i odprawili je, gdy zostały zabite lub schwytane. Martens przyznał, że „Prawdopodobnie mam dużo krwi na rękach, ale to nie wszystko jest złe. Jest czas, kiedy trzeba mocno uderzyć w decydującym momencie”. (1,2,3) Szacunki liczby zgonów wahają się od 500 000 do 3 milionów. (4,5,6)
W latach 1993-1997 Stany Zjednoczone przekazały Dżakarcie prawie 400 milionów dolarów pomocy gospodarczej i sprzedały temu narodowi dziesiątki milionów dolarów broni. Amerykańskie Zielone Berety zapewniały szkolenie elitarnym siłom Indonezji, które były odpowiedzialne za wiele okrucieństw w Timorze Wschodnim. (3)

Iran

Iran stracił około 262 000 ludzi w wojnie przeciwko Irakowi w latach 1980-1988. (1) Zobacz Irak, aby uzyskać więcej informacji o tej wojnie.

3 lipca 1988 r. okręt marynarki wojennej USA, Vincennes, operował na wodach irańskich, zapewniając wsparcie militarne Irakowi podczas wojny iracko-irańskiej. Podczas bitwy z irańskimi kanonierkami wystrzelił dwa pociski w irańskiego Airbusa, który leciał rutynowym lotem cywilnym. Zginęło wszystkich 290 cywilów na pokładzie. (2,3)

Irak

A. Wojna iracko-irańska trwała od 1980 do 1988 roku iw tym czasie według Washington Post zginęło około 105 000 Irakijczyków. (1,2)

Według Howarda Teichera, byłego urzędnika Rady Bezpieczeństwa Narodowego, Stany Zjednoczone zapewniły Irakijczykom miliardy dolarów w kredytach i pomogły Irakowi na inne sposoby, takie jak upewnienie się, że Irak posiada sprzęt wojskowy, w tym środki biologiczne. Ten przypływ pomocy dla Iraku przyszedł jako Iran wydawał się wygrywać wojnę i był blisko Basry. (1) Stany Zjednoczone nie sprzeciwiały się osłabieniu obu krajów w wyniku wojny, ale nie wyglądało na to, by chcieć zwycięstwa którejkolwiek ze stron.

B: Wojna amerykańsko-iracka i sankcje przeciwko Irakowi przedłużone od 1990 do 2003 roku.

Irak najechał Kuwejt 2 sierpnia 1990 r., a USA odpowiedziały żądaniem wycofania się Iraku, a cztery dni później ONZ nałożyła sankcje międzynarodowe.

Irak miał powody, by sądzić, że USA nie będą sprzeciwiać się inwazji na Kuwejt, ponieważ ambasador USA w Iraku April Glaspie powiedziała Saddamowi Husajnowi, że USA nie mają stanowiska w sporze, jaki jego kraj ma z Kuwejtem. Dano więc zielone światło, ale wydawało się, że to raczej pułapka.

W ramach strategii public relations mającej na celu zmobilizowanie amerykańskiej opinii publicznej do poparcia ataku na Irak, córka ambasadora Kuwejtu w USA fałszywie zeznała przed Kongresem, że wojska irackie wyciągają wtyczki z inkubatorów w irackich szpitalach. (1) Przyczyniło się to do szaleństwa wojennego w USA

Amerykański atak lotniczy rozpoczął się 17 stycznia 1991 roku i trwał 42 dni. 23 lutego prezydent HW Bush nakazał rozpoczęcie amerykańskiego ataku naziemnego. Inwazja miała miejsce z niepotrzebnym zabijaniem irackiego personelu wojskowego. Tylko około 150 amerykańskich żołnierzy zginęło w porównaniu z około 200 000 Irakijczyków. Niektórzy Irakijczycy zostali bezlitośnie zabici na Autostradzie Śmierci, a Stany Zjednoczone pozostawiły w tym kraju około 400 ton zubożonego uranu (2,3)

Inne zgony później pochodziły z opóźnionych zgonów z powodu ran, zabitych cywilów, zabitych w wyniku uszkodzeń irackich zakładów uzdatniania wody i innych aspektów zniszczonej infrastruktury oraz sankcji.

W 1995 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa poinformowała, że ​​sankcje ONZ wobec Iraku były odpowiedzialne za śmierć ponad 560 000 dzieci od 1990 r. (5)

Leslie Stahl w programie telewizyjnym 60 minut w 1996 roku wspomniana Madeleine Albright, ambasador USA przy ONZ „Słyszeliśmy, że zginęło pół miliona dzieci. To znaczy więcej dzieci niż zmarło w Hiroszimie. I – a wiesz, czy cena jest tego warta?” Albright odpowiedziała: „Myślę, że to bardzo trudny wybór, ale cena – uważamy, że jest tego warta”. (4)

W 1999 r. UNICEF poinformował, że każdego miesiąca w wyniku sankcji i wojny z USA umierało 5000 dzieci (6)

Richard Garfield oszacował później, że bardziej prawdopodobna liczba zgonów dzieci poniżej piątego roku życia w okresie od 1990 do marca 1998 roku wynosi 227 000 – dwukrotnie więcej niż w poprzedniej dekadzie. Garfield oszacował, że liczby te wynoszą od 350 000 do 2000 (częściowo na podstawie wyników innego badania). (7)

Jednak jego badanie ma pewne ograniczenia. Jego dane nie zostały zaktualizowane przez pozostałe trzy lata obowiązywania sankcji. Nie zbadano również dwóch innych, nieco wrażliwych grup wiekowych: małych dzieci powyżej piątego roku życia i osób starszych.

Wszystkie te raporty były znaczącymi wskaźnikami ogromnej liczby zgonów, o których Stany Zjednoczone były świadome i które były częścią ich strategii, aby wywołać wystarczająco dużo bólu i terroru wśród Irakijczyków, aby wywołać bunt przeciwko ich rządowi.

C: Wojna iracko-amerykańska rozpoczęła się w 2003 roku i nie została zakończona

Tak jak koniec zimnej wojny ośmielił Stany Zjednoczone do zaatakowania Iraku w 1991 r., tak ataki z 11 września 2001 r. położyły podwaliny pod rozpoczęcie przez Stany Zjednoczone obecnej wojny z Irakiem. Podczas gdy w niektórych innych wojnach dużo później dowiedzieliśmy się o kłamstwach, którymi nas oszukiwano, niektóre z oszustw, którymi wciągnięto nas w tę wojnę, stały się znane niemal natychmiast po ich wypowiedzeniu. Nie było broni masowego rażenia, nie staraliśmy się promować demokracji, nie próbowaliśmy ratować narodu irackiego przed dyktatorem.

Według naukowców z Johns Hopkins łączna liczba ofiar śmiertelnych w Iraku, które są wynikiem naszego obecnego Iraku przeciwko wojnie w Iraku, wynosi 654 000, z czego 600 000 przypisuje się aktom przemocy. (1,2)

Ponieważ te zgony są wynikiem inwazji USA, nasi przywódcy muszą przyjąć za nie odpowiedzialność.

Wojna izraelsko-palestyńska

Około 100 000 do 200 000 Izraelczyków i Palestyńczyków, ale głównie ci ostatni, zginęło w walce między tymi dwiema grupami. Stany Zjednoczone są silnym zwolennikiem Izraela, przekazując miliardy dolarów pomocy i wspierając posiadanie broni jądrowej. (1,2)

Korea Północna i Południowa

Wojna koreańska rozpoczęła się w 1950 roku, kiedy, według administracji Trumana, 25 czerwca Korea Północna najechała Koreę Południową. Jednak od tego czasu pojawiło się inne wyjaśnienie, które utrzymuje, że atak Korei Północnej nastąpił w czasie wielu wtargnięć na granice przez obie strony. Korea Południowa zainicjowała większość starć granicznych z Koreą Północną począwszy od 1948 r. Rząd Korei Północnej twierdził, że do 1949 r. armia Korei Południowej dokonała 2617 zbrojnych najazdów. To był mit, że Związek Radziecki nakazał Korei Północnej zaatakować Koreę Południową. (1,2)

Stany Zjednoczone rozpoczęły swój atak, zanim ONZ uchwaliła rezolucję popierającą interwencję naszego narodu, a nasze siły zbrojne przyczyniły się do chaosu w wojnie wprowadzając użycie napalmu. (1)

Podczas wojny większość zgonów to Koreańczycy z Korei Południowej, Północnej i Chińczycy. Cztery źródła podają liczbę zgonów od 1,8 do 4,5 miliona. (3,4,5,6) Inne źródło podaje w sumie 4 miliony, ale nie wskazuje, do jakiego narodu należeli. (7)

John H. Kim, weteran armii amerykańskiej i przewodniczący Koreańskiego Komitetu Weteranów na rzecz Pokoju, stwierdził w artykule, że podczas wojny koreańskiej „armia, siły powietrzne i marynarka wojenna USA były bezpośrednio zaangażowane w zabicie około trzech milionów cywilów. – zarówno z Korei Południowej, jak i z Korei Północnej – w wielu miejscach w całej Korei… Donosi się, że podczas wojny koreańskiej Stany Zjednoczone zrzuciły około 650 000 ton bomb, w tym 43 000 ton bomb z napalmem”. Przypuszcza się, że ta suma nie obejmuje ofiar chińskich.

Inne źródło podaje w sumie około 500 000 Koreańczyków i przypuszczalnie tylko wojskowych. (8,9)

Laos

W latach 1965-1973 podczas wojny w Wietnamie Stany Zjednoczone zrzuciły na Laos ponad dwa miliony ton bomb – więcej niż obie strony zrzuciły podczas II wojny światowej. Ponad jedna czwarta ludności została uchodźcami. Zostało to później nazwane „tajną wojną”, ponieważ wydarzyło się w tym samym czasie, co wojna w Wietnamie, ale nie cieszyło się dużą popularnością. Setki tysięcy zginęło. Branfman dokonuje jedynego oszacowania, o którym jestem świadom, stwierdzając, że zginęły setki tysięcy. Można zinterpretować to tak, że zginęło co najmniej 200 000 osób. (1,2,3)

Amerykańska interwencja wojskowa w Laosie rozpoczęła się znacznie wcześniej. Wojna domowa rozpoczęła się w latach pięćdziesiątych, kiedy Stany Zjednoczone zwerbowały siły 40 000 Laotańczyków, aby przeciwstawić się Pathet Lao, lewicowej partii politycznej, która ostatecznie przejęła władzę w 1975 roku.

Zobacz także Wietnam

Nepal

Od wybuchu wojny domowej w 1996 roku zginęło od 8 000 do 12 000 Nepalczyków. Według Foreign Policy in Focus śmiertelność gwałtownie wzrosła wraz z przybyciem prawie 8400 amerykańskich pistoletów maszynowych M-16 (950 obr./min) i amerykańskich doradców. Nepal jest w 85 procentach obszarem wiejskim i pilnie potrzebuje reformy rolnej. Nic dziwnego, że 42% jej mieszkańców żyje poniżej poziomu ubóstwa. (1,2)

W 2002 roku, po wybuchu kolejnej wojny domowej, prezydent George W. Bush przeforsował przez Kongres ustawę zezwalającą rządowi Nepalu na pomoc wojskową w wysokości 20 milionów dolarów. (3)

Nikaragua

W 1981 r. Sandiniści obalili rząd Somozy w Nikaragui (1), a do 1990 r. około 25 000 Nikaraguańczyków zginęło w walce zbrojnej między rządem Sandinistów a rebeliantami Contra, którzy zostali uformowani z pozostałości rządu narodowego Somozy. Korzystanie z podręczników zabójstw przez Contras pojawiło się w 1984 roku. (2,3)

Stany Zjednoczone wspierały zwycięski reżim rządowy, dostarczając tajną pomoc wojskową dla Contras (antykomunistycznej partyzantki) począwszy od listopada 1981 r. Ale kiedy Kongres odkrył, że CIA nadzorowała akty sabotażu w Nikaragui bez powiadamiania Kongresu, uchwalił poprawkę Bolanda w 1983 roku, który zabronił CIA, Departamentowi Obrony i jakiejkolwiek innej agencji rządowej udzielania dalszej tajnej pomocy wojskowej. (4)

Ale znaleziono sposoby na obejście tego zakazu. Rada Bezpieczeństwa Narodowego, która nie była wyraźnie objęta prawem, pozyskiwała dla Contras fundusze prywatne i zagraniczne. Ponadto broń została sprzedana Iranowi, a wpływy z tej sprzedaży zostały przekierowane do Contras zaangażowanych w powstanie przeciwko rządowi Sandinistów. (5) Wreszcie, w 1990 r. sandiniści zostali wykluczeni z urzędu przez wyborców, którzy myśleli, że zmiana przywództwa udobrucha Stany Zjednoczone, co powodowało nieszczęście wśród obywateli Nikaragui przez ich poparcie dla Contras.

Pakistan

W 1971 Pakistan Zachodni, autorytarne państwo wspierane przez USA, brutalnie najechało Pakistan Wschodni. Wojna zakończyła się po tym, jak Indie, których gospodarka była oszałamiająca po przyjęciu około 10 milionów uchodźców, najechały Pakistan Wschodni (obecnie Bangladesz) i pokonały siły zachodnio-pakistańskie. (1)

Miliony ludzi zginęły podczas tej brutalnej walki, nazywanej przez niektórych ludobójstwem dokonanym przez Pakistan Zachodni. Kraj ten od dawna był sojusznikiem USA, począwszy od 411 milionów dolarów przekazanych na utworzenie sił zbrojnych, które przeznaczyły 80% swojego budżetu na wojsko. 15 milionów dolarów w broni spłynęło do zachodniego Pakistanu podczas wojny. (2,3,4)

Trzy źródła szacują, że zmarło 3 miliony ludzi, a (5,2,6) jedno źródło szacuje, że 1,5 miliona. (3)

Panama

W grudniu 1989 roku wojska amerykańskie zaatakowały Panamę, rzekomo po to, by aresztować Manuela Noriegę, prezydenta tego kraju. Był to przykład amerykańskiego poglądu, że jest panem świata i może aresztować każdego, kogo chce. Przez kilka lat wcześniej pracował dla CIA, ale częściowo wypadł z łask, ponieważ nie był przeciwnikiem sandinistów w Nikaragui. (1) Szacuje się, że zmarło od 500 do 4000 osób. (2,3,4)

Paragwaj: Patrz Ameryka Południowa: Operacja Condor

Filipiny

Filipiny były pod kontrolą USA przez ponad sto lat. W ciągu ostatnich 50 do 60 lat Stany Zjednoczone finansowały i w inny sposób pomagały różnym rządom filipińskim, które starały się stłumić działalność grup pracujących dla dobra swoich obywateli. W 1969 r. Komitet Symingtona w Kongresie USA ujawnił, w jaki sposób wysyłano tam materiały wojenne do kampanii przeciwko powstaniu. US Special Forces i Marines brały udział w niektórych operacjach bojowych. Szacunkowa liczba osób, które zostały stracone i zniknęły za prezydenta Fernando Marcosa, wynosiła ponad 100 000. (1,2)

Ameryka Południowa: Operacja Condor

Była to wspólna operacja 6 despotycznych rządów Ameryki Południowej (Argentyny, Boliwii, Brazylii, Chile, Paragwaju i Urugwaju) w celu wymiany informacji o swoich przeciwnikach politycznych. Szacuje się, że w ramach tego planu zginęło 13 000 osób. (1)

Została utworzona 25 listopada 1975 roku w Chile aktem Międzyamerykańskiego Zjazdu o Wywiadu Wojskowym. Według oficera politycznego ambasady USA, Johna Tiptona, CIA i chilijska tajna policja współpracowały ze sobą, chociaż CIA nie zorganizowała operacji, aby ta współpraca działała. Podobno zakończył się w 1983 r. (2)

6 marca 2001 r. New York Times poinformował o istnieniu niedawno odtajnionego dokumentu Departamentu Stanu ujawniającego, że Stany Zjednoczone ułatwiły komunikację w ramach operacji Kondor. (3)

Sudan

Od 1955 roku, kiedy uzyskał niepodległość, Sudan przez większość czasu był uwikłany w wojnę domową. Do około 2003 roku zginęło około 2 milionów ludzi. Nie wiadomo, czy liczba ofiar śmiertelnych w Darfurze jest częścią tej sumy.

Organizacje praw człowieka skarżą się, że polityka USA pomogła przedłużyć wojnę domową w Sudanie, wspierając wysiłki zmierzające do obalenia rządu centralnego w Chartumie. W 1999 roku sekretarz stanu USA Madeleine Albright spotkała się z przywódcą Ludowej Armii Wyzwolenia Sudanu (SPLA), który powiedział, że zaoferowała mu zapasy żywności, jeśli odrzuci plan pokojowy sponsorowany przez Egipt i Libię.

W 1978 r. odkryto ogrom rezerw ropy naftowej w Sudanie, który w ciągu dwóch lat stał się szóstym co do wielkości odbiorcą amerykańskiej pomocy wojskowej. Rozsądnie jest założyć, że jeśli Stany Zjednoczone pomogą rządowi w dojściu do władzy, poczuje się zobowiązany do oddania USA części tortu z ropą.

Brytyjska grupa Christian Aid oskarżyła zagraniczne koncerny naftowe o współudział w wyludnianiu wiosek. Te firmy – nie amerykańskie – otrzymują ochronę rządową, a tym samym zezwalają rządowi na korzystanie z pasów startowych i dróg.

W sierpniu 1998 roku Stany Zjednoczone zbombardowały Chartum w Sudanie 75 pociskami wycieczkowymi. Nasz rząd powiedział, że celem była fabryka broni chemicznej należąca do Osamy bin Ladena. W rzeczywistości bin Laden nie był już właścicielem, a fabryka była jedynym dostawcą zaopatrzenia farmaceutycznego dla tego biednego narodu. W wyniku bombardowania dziesiątki tysięcy osób mogło umrzeć z powodu braku leków na malarię, gruźlicę i inne choroby. Stany Zjednoczone rozstrzygnęły pozew złożony przez właściciela fabryki. (1,2)

Urugwaj: Zobacz Ameryka Południowa: Operacja Condor

Wietnam

W Wietnamie na mocy porozumienia sprzed kilkudziesięciu lat miały odbyć się wybory do zjednoczenia Wietnamu Północnego i Południowego. Stany Zjednoczone sprzeciwiły się temu i poparły rząd Diem w Wietnamie Południowym. W sierpniu 1964 r. CIA i inni pomogli sfabrykować fałszywy wietnamski atak na amerykański statek w Zatoce Tonkińskiej i wykorzystano to jako pretekst do większego zaangażowania USA w Wietnamie. (1)

Podczas tej wojny amerykańska operacja zabójstwa, zwana Operation Phoenix, sterroryzowała ludność Wietnamu Południowego, a podczas wojny wojska amerykańskie były odpowiedzialne w 1968 r. za masową rzeź ludności w wiosce My Lai.

Według oświadczenia rządu wietnamskiego w 1995 r. liczba zgonów cywilów i personelu wojskowego podczas wojny wietnamskiej wyniosła 5,1 miliona. (2)

Ponieważ liczba zgonów w Kambodży i Laosie wyniosła około 2,7 miliona (patrz Kambodża i Laos), szacunkowa liczba ofiar wojny wietnamskiej wynosi 7,8 miliona.

Komisja Wirtualnej Prawdy podaje w sumie wojnę 5 milionów (3), a Robert McNamara, były sekretarz obrony, według New York Times Magazine mówi, że liczba zabitych Wietnamczyków wynosi 3,4 miliona. (4,5)

Jugosławia

Jugosławia była socjalistyczną federacją kilku republik. Ponieważ w czasie zimnej wojny odmówiła ścisłego związku ze Związkiem Radzieckim, zyskała pewne wsparcie ze strony USA. Ale kiedy Związek Radziecki się rozwiązał, przydatność Jugosławii dla USA skończyła się, a USA i Niemcy pracowały nad przekształceniem swojej socjalistycznej gospodarki w gospodarkę socjalistyczną. kapitalistycznego w procesie głównie dzielenia i podboju. Między różnymi częściami Jugosławii istniały różnice etniczne i religijne, które były manipulowane przez USA, aby wywołać kilka wojen, które doprowadziły do ​​rozpadu tego kraju.

Od wczesnych lat 90. do chwili obecnej Jugosławia podzieliła się na kilka niezależnych narodów, których obniżony dochód, wraz z pobłażliwością CIA, uczynił z niej pionka w rękach krajów kapitalistycznych. (1) Rozpad Jugosławii został spowodowany głównie przez Stany Zjednoczone (2)

Oto szacunki niektórych, jeśli nie wszystkich, wojen wewnętrznych w Jugosławii. Wszystkie wojny: 107 000; (3,4)

Bośnia i Krajina: 250 000; (5) Bośnia: 20 000 do 30 000; (5) Chorwacja: 15 000; (6) i

Kosowo: 500 do 5000. (7)

UWAGI

Afganistan

1.Mark Zepezauer, Boomerang (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), s. 135.

2. Chronologia amerykańskiego terroryzmu państwowego
http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

3.Wojna radziecka w Afganistanie
http://en.wikipedia.org/wiki/Soviet_war_in_Afghanistan

4. Mark Zepezauer, Największe hity CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s.76

5. Zaangażowanie USA w Afganistanie, Wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Soviet_war_in Afganistan)

6. Interwencja CIA w Afganistanie, Wywiad ze Zbigniewem Brzezińskim, Le Nouvel Observateur, Paryż, 15-21 stycznia 1998, opublikowane na globalresearch.ca 15 października 2001,  http://www.globalresearch.ca/articles/BRZ110A.html

7.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), s.5

8. Nieznane wiadomości,  http://www.unknownnews.net/casualtiesw.html

Angola

1. Howard W. French „Ze starych akt, nowa historia roli USA w wojnie w Angoli” New York Times 31.03.02

2. Aktualizacja angolska, American Friends Service Committee FS, ulotka 11/1/99.

3.Norman Solomon, War Made Easy, (John Wiley & Sons, 2005) s. 82-83.

4. Lance Selfa, US Imperialism, A Century of Slaughter, International Socialist Review, wydanie 7, wiosna 1999 (jak ukazuje się w Third world Traveler www.thirdworldtraveler.com/American_Empire/Century_Imperialism.html)

5. Jeffress Ramsay, Afryka, (Dushkin/McGraw Hill Guilford Connecticut), 1997, s. 144-145.

6.Mark Zepezauer, Największe hity CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s.54.

Argentyna : Patrz Ameryka Południowa: Operacja Condor

Boliwia

1. Phil Gunson, Guardian, 5/6/02,
http://www.guardian.co.uk/archive/article/0,4273,41-07884,00.html

2.Jerry Meldon, Return of Boilvia's Drug – Stained Dictator, Consortium, www.consortiumnews.com/archives/story40.html .

Brazylia Patrz Ameryka Południowa: Operacja Condor

Kambodża

1. Komisja Prawdy Wirtualnej  http://www.geocities.com/~virtualtruth/  .

2. David Model, prezydent Richard Nixon, Henry Kissinger i bombardowanie Kambodży zaczerpnięte z książki Lying for Empire How to Commit War Crimes With A Straight Face, Common Courage Press, 2005, artykuł http://thirdworldtraveler.com/American_Empire /Nixon_Cambodia_LFE.html .

3.Noam Chomsky, Chomsky o Kambodży pod Pol Potem itp., http//zmag.org/forums/chomcambodforum.htm .

Czad

1.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), s. 151-152 .

2.Richard Keeble, Crimes Against Humanity in Chad, Znet/Activism 12/4/06 http://www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=11560§ionID=1 ).

Chile

1.Parenti, Michael, The Sword and the Dollar (Nowy Jork, St. Martin's Press, 1989) s. 56.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), s. 142-143.

3.Moreorless: Bohaterowie i Zabójcy XX wieku, Augusto Pinochet Ugarte,

http://www.moreorless.au.com/killers/pinochet.html

4. Associated Press, Pincohet w 91. urodziny, bierze odpowiedzialność za nadużycia reżimów, Dayton Daily News 26.11.06

5. Chalmers Johnson, Blowback, The Costs and Consequences of American Empire (Nowy Jork: Henry Holt and Company, 2000), s. 18.

Chiny: Zobacz Korea

Kolumbia

1. Chronologia amerykańskiego terroryzmu państwowego, s. 2

http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html) .

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), s. 163.

3. Miliony zabite przez imperializm Washington Post 6 maja 2002 r.) http://www.etext.org./Politics/MIM/rail/impkills.html

4.Gabriella Gamini, CIA utworzyła szwadrony śmierci w Kolumbii Times Newspapers Limited, 5 grudnia 1996, www.edu/CommunicationsStudies/ben/news/cia/961205.death.html ).

5. Komisja Wirtualnej Prawdy, 1991

Raport Human Rights Watch: Kolumbijskie sieci zabójców – partnerstwo wojskowo-paramilitarne).

Kuba

1.Św. James Encyclopedia of Popular Culture – o Inwazji w Zatoce Świń http://bookrags.com/Bay_of_Pigs_Invasion .

2.Wikipedia  http://bookrags.com/Bay_of_Pigs_Invasion#Casualties .

Demokratyczna Republika Konga (dawniej Zair)

1.F. Jeffress Ramsey, Afryka (Guilford Connecticut, 1997), s. 85

2. Anup Shaw Demokratyczna Republika Konga, 31.10.2003) http://www.globalissues.org/Geopolitics/Africa/DRC.asp )

3. Kevin Whitelaw, A Killing in Congo, US News and World Report http://www.usnews.com/usnews/doubleissue/mysteries/patrice.htm

4.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), s. 158-159.

5.Ibid.,s. 260

6.Ibid.,s. 259

7.Ibid.,s.262

8.David Pickering, „Wojna światowa w Afryce, 26.06.2012,
www.9-11peace.org/bulletin.php3

9. William D. Hartung i Bridget Moix, Zabójcze dziedzictwo; US Arms to Africa and the Congo War, Arms Trade Resource Center, styczeń 2000 www.worldpolicy.org/projects/arms/reports/congo.htm

Republika Dominikany

1.Norman Solomon, (bez tytułu) Baltimore niedziela 26 kwietnia 2005
http://www.globalpolicy.org/empire/history/2005/0426spincycle.htm
Interwencyjny cykl wirowania

2.Wikipedia. http://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Power_Pack

3.William Blum, Killing Hope (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), s. 175.

4. Mark Zepezauer, Największe hity CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s. 26-27.

Wschodni Timor

1. Komisja Wirtualnej Prawdy,  http://www.geocities.com/~virtualtruth/date4.htm

2. Matthew Jardine, Unraveling Indonesia, działacz bez przemocy, 1997)

3. Chronologia amerykańskiego terroryzmu państwowego http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

4.William Blum, Zabijanie nadziei (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), s. 197.

5.US wyszkolonych rzeźników Timoru, The Guardian, Londyn. Cytowane przez The Drudge Report, 19 września 1999.  http://www.geocities.com/~virtualtruth/indon.htm

Salwador

1.Robert T. Buckman, Ameryka Łacińska 2003, (Stryker-Post Publications Baltimore 2003) s. 152-153.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), s. 54-55.

3. Salwador, Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/El_Salvador#The_20th_century_and_beyond)

4. Komisja Prawdy Wirtualnej  http://www.geocities.com/~virtualtruth/ .

Grenada

1. Mark Zepezauer, Największe hity CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s. 66-67.

2.Stephen Zunes, Amerykańska inwazja na Grenadę, http://wwwfpif.org/papers/grenada2003.html  .

Gwatemala

1. Komisja Prawdy Wirtualnej  http://www.geocities.com/~virtualtruth/

2.Ibid.

3.Mark Zepezauer, Największe hity CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s. 2-13.

4.Robert T. Buckman, Ameryka Łacińska 2003 (Stryker-Post Publications Baltimore 2003) s. 162.

5. Douglas Farah, „Dokumenty pokazują rolę USA w nadużyciach w Gwatemali”, Służba Zagraniczna Washington Post, 11 marca 1999, A 26

Haiti

1.Francois Duvalier, http://en.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Duvalier#Reign_of_terror ).

2. Mark Zepezauer, Największe hity CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s. 87.

3. William Blum, Haiti 1986-1994: Kto uwolni mnie od tego burzliwego kapłana, http://www.doublestandards.org/blum8.html

Honduras

1.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), s. 55.

2. Raporty według krajów: Honduras, Komisja Wirtualnej Prawdy http://www.geocities.com/~virtualtruth/honduras.htm

3.James A. Lucas, Torture Gets The Silence Treatment, Przeciwprądy, 26 lipca 2004.

4. Gary Cohn i Ginger Thompson, Unearthed: Fatal Secrets, Baltimore Sun, przedruk serii, która ukazała się 11-18 czerwca 1995 w Jack Nelson-Pallmeyer, School of Assassins, s. 46 Orbis Books 2001.

5. Michael Dobbs, Czas Negroponte'a w Hondurasie w wydaniu, Washington Post, 21 marca 2005

Węgry

1. Pod redakcją Malcolma Byrne'a, Węgierska rewolucja z 1956 r.: Historia w dokumentach 4 listopada 2002 r. http://www.gwu.edu/~nsarchiv/NSAEBB/NSAEBB76/index2.htm

2.Wikipedia Wolna encyklopedia,
http://www.answers.com/topic/hungarian-revolution-of-1956

Indonezja

1. Komisja Wirtualnej Prawdy  http://www.geocities.com/~virtualtruth/ .

2.Wydawnictwo, Indonezyjscy zabójcy, The Nation, 30 marca 1998.

3. Matthew Jardine, Indonezja Unraveling, Działacz bez przemocy, wrzesień-październik, 1997 (Amnesty) 2.07.07.

4.Sison, Jose Maria, Refleksje na temat masakry w Indonezji w 1965, s. 5. http://qc.indymedia.org/mail.php?id=5602 ;

5. Annie Pohlman, Women and the Indonesian Killings of 1965-1966: Gender Variables and Possible Direction for Research, s.4, http://coombs.anu.edu.au/SpecialProj/ASAA/biennial-conference/2004/Pohlman -A-ASAA.pdf

6. Peter Dale Scott, Stany Zjednoczone i obalenie Sukarno, 1965-1967, Pacific Affairs, 58, lato 1985, strony 239-264. http://www.namebase.org/scott .

7. Mark Zepezauer, Największe hity CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s.30.

Iran

1. Geoff Simons, Irak od Sumeru do Saddama, 1996, St. Martins Press, NY s. 317.

2.Chronologia amerykańskiego terroryzmu państwowego http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html .

3.BBC 1988: US Warship zestrzela irański samolot pasażerski http://news.bbc.co.uk/onthisday/default.stm  )

Irak

Wojna iracko-irańska

1. Michael Dobbs, US Had Key role in Iraq Buildup, Washington Post 30 grudnia 2002 r., s. A01  http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A52241-2002Dec29?language=printer

2.Global Security.Org , Iran Wojna w Iraku (1980-1980) globalsecurity.org/military/world/war/iran-iraq.htm .

Wojna i sankcje w Iraku w USA

1. Ramsey Clark, Ogień tym razem (Nowy Jork, Thunder's Mouth), 1994, s. 31-32

2.Ibid., s. 52-54

3.Ibid., s. 43

4. Anthony Arnove, Oblężenie Iraku, (South End Press Cambridge MA 2000). p. 175.

5. Organizacja ds. Żywności i Rolnictwa, Dzieci umierają, 1995 World View Forum, Międzynarodowe Centrum Akcji, Międzynarodowe Stowarzyszenie Pomocy, s. 78

6. Anthony Arnove, Irak pod oblężeniem, South End Press Cambridge MA 2000. s. 61.

7. David Cortright, Twarde spojrzenie na sankcje w Iraku 3 grudnia 2001 r., The Nation.

Wojna amerykańsko-iracka 2003-?

1. Jonathan Bor 654 000 zgonów związanych z wojną w Iraku Baltimore Sun, 11 października 2006 r.

2. Aktualności  http://www.unknownnews.net/casualties.html

Wojna izraelsko-palestyńska

1. Post-1967 Palestyńczyków i Izraelczyków zgonów z powodu okupacji i przemocy 16 maja 2006  http://globalavoidablemortality.blogspot.com/2006/05/post-1967-palestinian-israeli-deaths.html )

2. Chronologia amerykańskiego terroryzmu państwowego

http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

Korea

1. James I. Matray Ponowna wizyta w Korei: ujawnianie mitów o zapomnianej wojnie, konferencja nauczycieli wojny koreańskiej: wojna koreańska, 9 lutego 2001 r . http://www.truman/library.org/Korea/matray1.htm

2.William Blum, Zabijanie nadziei (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1995), s. 46

3.Kanako Tokuno, Chińska ofensywa zimowa w wojnie koreańskiej – klęska amerykańskiej strategii, ICE Case Studies numer 186, maj 2006 http://www.american.edu/ted/ice/chosin.htm .

4.John G. Stroessinger, Dlaczego narody idą na wojnę, (Nowy Jork; St. Martin's Press), s. 99)

5. Zwięzła encyklopedia Britannica, jak donosi Answers.com http://www.answers.com/topic/Korean-war

6. Odkrywanie środowiska: koreańska Enigma www.cet.edu/ete/modules/korea/kwar.html)

7.S. Brian Wilson, Kim są prawdziwi terroryści? Wirtualna Komisja Prawdy http://www.geocities.com/~virtualtruth/

8.Koreańskie statystyki ofiar wojennych  www.century china.com/history/krwarcost.html )

9.S. Brian Wilson, Documenting US War Crimes in North Korea (Biuletyn Weteranów Pokoju), wiosna 2002)  http://www.veteransforpeace.org/

Laos

1.William Blum Rogue State (Maine, Common Cause Press)str. 136

2. Chronologia amerykańskiego terroryzmu państwowego http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html

3. Fred Branfman, Zbrodnie wojenne w Indochinach i nasza niespokojna dusza narodowa

www.wagingpeace.org/articles/2004/08/00_branfman_us-warcrimes-indochina.htm ).

Nepal

1. Conn Hallinan, Nepal i administracja Busha: Into Thin Air, 3 lutego 2004 r.

fpif.org/commentary/2004/0402nepal.html .

2.Human Rights Watch, Wojna domowa w Nepalu: wznowienie konfliktu, marzec 2006 )

http://hrw.org/english/docs/2006/03/28/nepal13078.htm .

3. Wayne Madsen, Możliwy udział CIA w morderstwie nepalskiej rodziny królewskiej, Indie Niezależne Centrum Medialne, 25 września 2001 r . http://india.indymedia.org/en/2002/09/2190.shtml .

Nikaragua

1. Komisja Wirtualnej Prawdy
http://www.geocities.com/~virtualtruth/ .

2. Oś czasu Nikaragua
www.stanford.edu/group/arts/nicaragua/discovery_eng/timeline/ ).

3.Chronologia amerykańskiego terroryzmu państwowego,
http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html .

4.William Blum, Nikaragua 1981-1990 Destabilizacja w zwolnionym tempie

www.thirdworldtraveler.com/Blum/Nikaragua_KH.html .

5.Wikipedia, wolna encyklopedia,
http://en.wikipedia.org/wiki/Iran-Contra_Affair .

Pakistan

1.John G. Stoessinger, Dlaczego narody idą na wojnę, (Nowy Jork: St. Martin's Press), 1974 s. 157-172.

2.Asad Ismi, A US – Finansowana Dyktatura Wojskowa, Monitor CCPA, czerwiec 2002, Kanadyjskie Centrum Alternatyw Politycznych  http://www.policyaltematives.ca ) www.ckln.fm/~asadismi/pakistan.html

3.Mark Zepezauer, Boomerang (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), s.123, 124.

4. Arjum Niaz, Kiedy Ameryka patrzy w drugą stronę,

www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=2821§ionID=1

5.Leo Kuper, Ludobójstwo (Yale University Press, 1981), s. 79.

6. Wojna o wyzwolenie Bangladeszu, Wikipedia, Wolna Encyklopedia http://en.wikipedia.org/wiki/Bangladesh_Liberation_War#USA_and_USSR)

Panama

1.Mark Zepezauer, Największe hity CIA, (Odonian Press 1998) s. 83.

2.William Blum, Rogue State (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2000), s.154.

3. Wojsko USA oskarżone o masowe morderstwo, The Winds 9/96, www.apfn.org/thewinds/archive/war/a102896b.html

4. Mark Zepezauer, Greatest Hits CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s.83.

Paragwaj Zobacz Amerykę Południową: Operacja Condor

Filipiny

1.Romeo T. Capulong, Stulecie zbrodni przeciwko narodowi filipińskiemu, prezentacja, Centrum Prawa interesu publicznego, Światowy Trybunał ds. Iraku w Nowym Jorku 25 sierpnia 2004 r.
http://www.peoplejudgebush.org/files/RomeoCapulong.pdf ).

2.Roland B. Simbulan CIA w Manili – tajne operacje i ukryta historia CIA na Filipinach Equipo Nizkor Information – Derechos, derechos.org/nizkor/filipinas/doc/cia.

Ameryka Południowa: Operacja Condor

1.John Dinges, Cofanie zasłony Condorowi, The Nation, 24 lipca 2000 r.

2. Komisja Wirtualnej Prawdy, Mówienie Prawdy dla Lepszej Ameryki www.geocities.com/~virtualtruth/condor.htm )

3. Operacja Condor http://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Condor#US_involvement ).

Sudan

1.Mark Zepezauer, Boomerang, (Monroe, Maine: Common Courage Press, 2003), s. 30, 32,34,36.

2. Czarny komentator, Akcja Afryka Opowieść o dwóch ludobójstwach: nieudana reakcja USA na Rwandę i Darfur, 11 sierpnia 2006 r . http://www.truthout.org/docs_2006/091706X.shtml .

Urugwaj Zobacz Amerykę Południową: Operacja Condor

Wietnam

1.Mark Zepezauer, Największe hity CIA (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1994), s. 24

2. Wypadki — USA kontra NVA/VC,
http://www.rjsmith.com/kia_tbl.html .

3.Brian Wilson, Komisja Wirtualnej Prawdy
http://www.geocities.com/~virtualtruth/

4. Fred Branfman, US War Crimes in Indochiona i nasz obowiązek prawdy 26 sierpnia 2004

www.zmag.org/content/print_article.cfm?itemID=6105§ionID=1

5. David K ​​Shipler, Robert McNamara i duchy Wietnamu nytimes.com/library/world/asia/081097vietnam-mcnamara.html

Jugosławia

1.Sara Flounders, Bośnia Tragedia: Nieznana rola Pentagonu w NATO na Bałkanach (Nowy Jork: Międzynarodowe Centrum Działań) 47-75

2. James A. Lucas, Media Disinformation on the War in Jugoslavia: The Dayton Peace Accords Revisited, Global Research, 7 września 2005 http://www.globalresearch.ca/index.php?context=viewArticle&code=LUC20050907&articleId=899

3. Wojny jugosłowiańskie w latach 90.
http://en.wikipedia.org/wiki/Yugoslav_wars .

4.George Kenney, Kalkulacja Bośni: Ilu zginęło? Nie tak wielu, jak niektórzy mogliby pomyśleć., NY Times Magazine, 23 kwietnia 1995 r.

http://www.balkan-archive.org.yu/politics/war_crimes/srebrenica/bosnia_numbers.html
) _

5. Chronologia amerykańskiego terroryzmu państwowego

http://www.intellnet.org/resources/american_terrorism/ChronologyofTerror.html
.

6.Chorwacka wojna o niepodległość, Wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Croatian_War_of_Independence

7. Human Rights Watch, Nowe dane dotyczące zgonów cywilów w wojnie w Kosowie, (7 lutego 2000 r.)  http://www.hrw.org/press/2000/02/nato207.htm .